مقایسه قابلیت کاربرد دو روش رگرسیون لجستیک و شبکه عصبی در پهنه بندی حساسیت آتش سوزی عرصه های جنگلی و مرتعی استان مازندران

آتش‌سوزی در عرصه‌های طبیعی یکی از عوامل کاهش سطح جنگل ها و مراتع ایران است. در این پژوهش، حساسیت آتش‌سوزی بر روی عرصه‌های جنگلی و مرتعی استان مازندران با استفاده از روش‌های داده مبنا مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. از اینرو، 14 متغیر مستقل محیطی جهت تعیین پاسخ به نقاط فعال آتش‌سوزی سنجنده مادیس استفاده گردید. این متغیرها در روش‌های داده مبنای رگرسیون لجستیک و شبکه‌های عصبی که روش مؤثری برای استخراج خودکار اهمیت عوامل بر روی حساسیت آتش‌سوزی است، استفاده شد. نتایج نمودار منحنی تشخیص عملکرد نسبی برای داده های اعتبارسنجی نشان داد که هر دو روش از دقت بالایی (بیش‌تر از 89 درصد) در تشخیص نقاط فعال حریق سنجنده مادیس برخوردار هستند که روش شبکه عصبی از تشخیص بالاتری با 88 درصد برای نمایش مناطق با حساسیت بالا نسبت به روش رگرسیون لجستیک با حدود 85 درصد برخوردار است. ضریب همبستگی بین دو روش نشان داد که 97/0 پهنه‌های حساسیت در دو روش نسبت به هم یکسان هستند. 6/21 درصد از مساحت کل استان مازندران در پهنه های با حساسیت بالا و بسیار بالای آتش سوزی جنگل و مراتع قرار دارد. نقشه‌ی حساسیت آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع ارائه‌شده در این تحقیق می‌تواند به‌عنوان نقشه اساسی برنامه راهبردی در استان مازندران مورداستفاده قرار گیرد تا در ارزیابی برنامه‌های آسیب‌پذیری و برنامه‌ریزی برای تقلیل این آسیب‌ها مورداستفاده قرار بگیرد.